تلاطم در کابینۀ نتانیاهو

در مدت نزدیک به ۷۰ سال از تشکیل رژیم صهیونیستی در اسرائیل، اغلب دولت‌های آن دوره مسئولیت خود را به پایان نبردند و مجبور به ترمیم چندبارۀ کابینه و در نهایت تن دادن به انتخابات زودهنگام شده‌اند. تعداد دولت‌هایی که مسیر مأموریت خود را به پایان رساندند کمتر از ده دولت است. اکنون بار دیگر در کابینه ائتلافی نتانیاهو نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی تلاطم ایجاد شده است و اغلب رسانه‌ها از انتخابات زودهنگام پارلمانی در فلسطین اشغالی برای تعیین نخست‌وزیر و تشکیل دولت جدید خبر می‌دهند.

این تلاطم از پی درگیری نظامی ارتش صهیونیستی با نیروهای مقاومت حماس شکل گرفته است که در آن بعد از دو روز تبادل آتش‌ و شلیک شدن بیش از ۴۰۰ فروند موشک از سوی حماس به سمت اراضی اشغالی و تحمیل ۳ کشته و بیش از ۸۵ زخمی به صهیونیست‌ها، کابینه امنیتی از سوی نتانیاهو تشکیل شد که طرفین درگیری در نهایت آتش‌بس پیشنهادی دولت مصر را پذیرفتند.

«لیبرمن» وزیر جنگ دولت نتانیاهو، در پی موافقت نخست‌وزیر (نتانیاهو) با آتش‌بس، از سمت خود استعفاء داد و خواهان برگزاری انتخابات زودهنگام شد. چند وزیر و معاونین وزارتخانه‌ها نیز به‌دنبال «لیبرمن»،‌ طرح استعفاء خود از کابینه نتانیاهو را مطرح کردند و خواهان انجام انتخابات جدید شدند. اوج این تلاطم با پیشنهاد سرهنگ «نفتالی‌بنت» وزیر آموزش صورت گرفت که به نتانیاهو گفت، او را به‌جای لیبرمن انتخاب کند و در غیر این‌صورت از همراهی با نتانیاهو خودداری کرده و استعفاء خواهد داد. نتانیاهو روز جمعه (25 آبان‌ماه 1397) با «بنت» جلسۀ مذاکره برگزار کرد، اما بنابر گزارش‌های خبری، توافقی از آن به‌دست نیامده است. بدین‌ترتیب حزب «خانۀ یهودی» به رهبری سرهنگ بنت از ادامه ائتلاف با نتانیاهو خارج شده و در عمل دولت نتانیاهو از هم فرو پاشیده است. اگرچه هنوز نتانیاهو تلاش دارد تا انتخابات زودهنگام صورت نگیرد و در مصاحبه گفته است: «من با سران احزاب ائتلافی صحبت خواهم کرد تا آن‌ها را مجاب کنم که ائتلاف راست‌گرا را منحل نکنند.»

در دولت رژیم اشغالگر قدس ۳۴ حزب رسمی در انتخابات شرکت دارند. تعداد نمایندگان مجلس (کنست) ۱۲۰ کرسی است، که نمایندگان عرب در مجلس در نهایت ۲۰ کرسی را در اختیار می‌گیرند. در تلاطم کنونی که از درگیری نظامی ارتش صهیونیستی با حماس کلید خورد، دو پدیده ظاهر شد. اول، شهروندان کنارۀ مرز با «غزه» به پوچ بودن شعارهای تنظیم و استقرار امنیت پایدار برای آنها از سوی نتانیاهو، پی بردند. به‌خصوص ساکنین شهرک‌های جدید یهودی‌نشین اضطراب و ناامنی را دریافتند. دوم، ضعف ارتش که مدت‌ها است نیروهای آن خستگی خود از جنگ را به‌صورت‌های گوناگون نشان می‌دهند. قبول آتش‌بس و از پی آن استعفاء وزیر جنگ رژیم صهیونیستی «لیبرمن» آشکارا شکست نتانیاهو را رقم زد. لیبرمن که خود را ژنرال شارون دیگر می‌داند، پذیرش آتش‌بس از سوی نتانیاهو را رد کرد و خواهان اقدام به جنگی جدید و فراگیر علیه فلسطینیان در غزه شد. در حالی که نتانیاهو با ارزیابی شرایط درونی (موقعیت کنونی ارتش، همچنین اعتراض‌های مردم رژیم صهیونیستی) و شرایط بیرونی که مخالفت ترامپ با شروع جنگی جدید و فراگیر از سوی رژیم صهیونیستی را در بر دارد که به بهم ریختن همۀ معادلات کنونی در منطقه را در پی خواهد داشت، آتش‌بس را پذیرفت.

مجلس رژیم صهیونیستی (کنست) در اختیار اکثریت راست صهیونیستی است. لیبرمن وزیر جنگ نتانیاهو، نماینده راست افراطی با محوریت بهره‌گیری کامل از قدرت نظامی ارتش صهیونیستی برای تثبیت هژمونی رژیم صهیونیستی است. طیف دیگر از همین اکثریت راست در کنست (مجلس رژیم صهیونیستی) به تاکتیک قدرت تهدید نظامی برای کسب امتیازات سیاسی و بسط سلطۀ رژیم صهیونیستی اتکا دارند. از آغاز ریاست جمهوری ترامپ و انتقال سفارت آمریکا به بیت‌المقدس تحلیلگران سیاسی استراتژی ترامپ را «اسرائیل‌محور» نامیدند که هژمونی خاورمیانه (غرب آسیا) را به نمایندگی از سوی ترامپ در اختیار گرفته است. نتانیاهو بسیار تلاش کرده است تا خود را ژاندارم قدرتمند ترامپ در خاورمیانه نشان دهد.

در همین راستا، مجموعه شبکه‌های خبری - تفسیری صهیونیستی به‌صورت مستمر از پایان مقاومت و نابودی فلسطینیان خبرسازی کردند. در این جهت همۀ تلاش‌ها برای حک کردنِ دو باور به‌کار گرفته شد: اول، قدرت بلامنازع نظامی رژیم صهیونیستی و دوم مدیریت قوی سیاسی‌ـ اطلاعاتی نتانیاهو.

اکنون بر اثر یک عملیات محدود از مقابلۀ حماس با تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی، در عمل، اوضاع داخل رژیم صهیونیستی، هم در سطح طیف راست این رژیم و هم در جامعۀ صهیونیست، به‌خصوص به لحاظ شکنندگی امنیت داخلی و علی‌الخصوص در شهرک‌های یهودی‌نشین در کنارۀ غزه، متلاطم شده است. نتیجۀ این تلاطم اگر به انتخابات زودهنگام هم در این رژیم بیانجامد یک نشان بارز دارد و آن زنده بودن مقاومت است که در مسیر خود شکست سلطه‌طلبی ترامپ را در برخواهد داشت.

منبع خبر: مرکز پژوهش‌های علمی و مطالعات استراتژیک خاورمیانه