با پذیرفتن لزوم ورود ایران به عرصه فن آوری های پیشرفته و سپس انتخاب فضا به عنوان یکی از این عرصه ها، گزینه های متعددی جهت اقدام، پیش روی قرار گرفته و با توجه به هزینه های بالای سرمایه گذاری در صنایع فضایی، لازم است تا هوشمندی و دقت نظر بالایی در این خصوص مد نظر قرار گیرد. چرا که علاوه بر هزینه های این دست اقدامات، زمان لازم برای توسعه در هریک از بخشهای صنعت فضایی نیز قابل توجه است و در صورت انتخاب راه نادرست و عدم پیش بینی نیازهای آتی، بازگشت به عقب و شروع دوباره، کشور را محتمل دشواری های فزاینده ای خواهد نمود.
با این فرض نمونه های موفق جهانی اعزام انسان به فضا توسط کشورهای پیشرو در حوزه فضایی و راهبردهای آنها بررسی شده و سپس ماموریت ها و سناریوهای ممکن بر اساس توانمندی ها و موقعیت جغرافیایی ایران مورد بررسی قرار گرفته است. تعریف الزامات ماموریت سرنشین دار در فازهای زیرمداری و مداری و همچنین معماری عملیاتی سیستم فضایی پیشنهاد شده و راهبردهای فنی دستیابی به هرکدام از فناوری های زیر سیستم ها ارائه شده است.
علوم و اکتشافات فضایی حوزه ای است که هدف اصلی آن افزودن معرفت آدمی بر فضا و یا استفاده از فضا برای زندگی با کیفیت تر روی زمین است. از این حیث دستاورد این حوزه، معرفت و علم به هستی است. از آنجایی که توسعه علم از رسالت های بنیادین دولت ها است، سازمان های فضایی کشورهای پیشرو بخش عمده ای از فعالیت های خود را بر این بخش متمرکز کرده اند.
حوزه ی اکتشاف فضایی از مرز فضا تا فضای دور کشیده شده است. تمامی این کوشش های جاه طلبانه ی انسان نیازمند انگیزه های بسیار جدی و قوی است. کشورهای در حال توسعه با توجه به توانمندی های فناورانه و مالی رویکردهای گوناگونی به این حوزه دارند.
بخشی از متن کتاب
ضرورت اعزام انسان به فضا و اکتشافات فضایی در آنجاست که کشورهای پیشرو در فناوری فضایی بالاخص آمریکا و کشورهای اروپایی در حال بهره برداری و تسخیر فضا در راستای منافع خود هستند و چون دسترسی به این منابع محدود است رقابت سنگینی بین کشورها وجود دارد. لذا هرچقدر کشورمان دیرتر وارد این حوزه شود علاوه بر عقب ماندن از رقبای جهانی میزان دسترسی اش به منابع خارجی از کره زمین محدود تر می شود و در نتیجه حق مالکیت در فضا و قدرت فضایی کمتری خواهد داشت.
توسعه و پیشرفت از آن دست مفاهیمی است که مطلوبیت و مقبولیت آن نیازمند اثبات و استدلال نیست. از این روی جوامع بشری به صورت کلی همواره نگاهی رو به جلو داشته و می کوشند تا در بسیاری از شئون و زمینه ها وضعیت مطلوبتری را کسب کنند. کشور ایران سابقا در زمره کشورهایی قرار داشت که جهان سوم خوانده می شد و اکنون با تعاریف جدید، در دسته کشورهای در حال توسعه قرار گرفته است. روند توسعه کشور نیز سابقه ای کمتر از یک قرن دارد و طی این بازه زمانی، صنایع مختلفی در کشور شکل گرفته است.
با پذیرفتن لزوم ورود ایران به عرصه فن آوری های پیشرفته و سپس انتخاب فضا به عنوان یکی از این عرصه ها، گزینه های متعددی جهت اقدام، پیش روی قرار گرفته و با توجه به هزینه های بالای سرمایه گذاری در صنایع فضایی، لازم است تا هوشمندی و دقت نظر بالایی در این خصوص مد نظر قرار گیرد. چرا که علاوه بر هزینه های این دست اقدامات، زمان لازم برای توسعه در هریک از بخشهای صنعت فضایی نیز قابل توجه است و در صورت انتخاب راه نادرست و عدم پیش بینی نیازهای آتی، بازگشت به عقب و شروع دوباره، کشور را محتمل دشواری های فزاینده ای خواهد نمود. خصوصاً آنکه زمان از دست رفته به سادگی قابل بازیابی نیست.
کتاب اعزام انسان به فضا و اکتشافات فضایی، راهکارها و چالش ها، نوشته ی حنیف کازرونی، حامد حامدیان، (آماد وفناوری) و توسط دانشگاه و پژوهشگاه عالی دفاع ملی بچاپ رسید. جهت مطالعه نسخه دیجیتال این کتاب می‌توانید به سایت طاقچه یا کتابراه مراجعه کنید.