دلایل اقدام آلمان علیه حزبالله
اقدام آلمان علیه حزبالله لبنان در شرایطی انجام گرفت که رسانههایِ غربی و حتی آلمانی از مدتها قبل گزارشهایی را در مورد فشار آمریکا و رژیم صهیونیستی بر برلین برای قرار دادنِ نام حزبالله لبنان در لیستِ گروههای تروریستی منتشر میکردند.
خبرگزاری رویترز، دویچهوله و صدای آمریکا از جمله رسانههای بودند که به صراحت از فشارِ آمریکا و رژیم صهیونیستی بر آلمان در این رابطه گزارشهایی را منتشر کرده بودند. همانطور که اشاره شد اقدام آلمان علیهِ حزبالله لبنان در شرایطی انجام شده که گروههای تروریستی همچون پژاک، پکک و حتی گروهک تروریستی منافقین، آزادانه در این کشور فعالیت میکنند. از همین رو اقدامِ آلمان علیه حزبالله جای سؤال دارد.
نگاهی به گروههای تروریستی حاضر در آلمان نشان میدهد که از اغلب این گروهها استفادههای ابزاری میشود. از گروههایی همچون پکک علیه ترکیه و از گروههایی مانند پژاک و منافقین نیز علیه جمهوری اسلامی ایران استفاده ابزاری میشود. از همین رو است که شاهد هستیم این گروههایِ تروریستی و اعضای آنها به راحتی در آلمان حضور داشته و فعالیتهایی را حتی علیهِ منافع آلمان انجام میدهند.
روابط ترکیه و آلمان و حساسیتهایی که آنکارا در خصوصِ فعالیت جریانهای کرد در این کشور اروپایی دارد به خوبی بیانگر این واقعیت است. اعضای پکک در حالی در آلمان حضور و فعالیت دارند که این گروه سالهاست از سویِ تعداد قابل توجهی از کشورها به عنوان یک گروهِ تروریستی شناخته میشود.
این وضعیت نشانگر یک موضعِ دیگر نیز هست و آن همسو بودن گروههایِ تروریستی با سیاستهای کلان کشورهایِ غربی است و این کشورها هر زمان که بخواهند از این گروهها به عنوانِ اهرمی علیه کشورهای هدف استفاده میکنند.
وجه تمایز حزبالله با این گروههای تروریستی نیز در همین موضوع نهفته است. یعنی آنکه حزبالله آنگونه که کشورهای غربی سعی در نشان دادن آن دارند گروهی تروریستی نبوده و نکته دیگر آنکه این گروه تسلیم خواستههای غرب نشده است. عملکرد حزبالله لبنان در سالهای اخیر به ویژه نبرد با داعش به خوبی ماهیت این گروه را نشان میدهد. در هفتههایِ اخیر نیز با شیوع کرونا در لبنان، نیروهایِ حزبالله با هدف کمک به کادر درمانی این کشور برای کنترلِ این بیماری به میدان آمدند.
ظهور داعش و فعالیت آن در کشورهایِ عراق و سوریه موجب شد تا ماهیتِ کشورهایی که داعیهدار مبارزه با تروریسم هستند به خوبی مشخص شود. زمانیکه بحران سوریه در سال ۲۰۱۱ میلادی (سال ۱۳۹۰) آغاز شد اتحادیه اروپا در ظاهر برایِ جلوگیری از گسترش خشونت و در اصل برایِ در تنگنا قرار دادن حکومت سوریه اقدام به تحریم تسلیحاتی این کشور نمود اما بعد از چند ماه کشورهای فرانسه، انگلیس و آلمان با هدفِ کمک به گروههای تروریستی فعال در سوریه فشارهایِ خود بر بروکسل برای لغو این تحریمها را آغاز کردند. اما از حزبالله نمیتوان علیه هیچ کشوری استفاده کرد مگر رژیم صهیونیستی و گروههایِ تروریستی مورد حمایت آن. نظر به روابطی که میانِ کشورهای غربی و صهیونیستها وجود دارد و توافقاتی که میان آنها بعد از جنگ جهانی دوم به وجود آمده، این کشورها به نوعی ضامنِ بقای رژیم صهیونیستی هستند و نمیتوان انتظار داشت که آنها بر خلاف منافعِ صهیونیستها اقدامی را انجام دهند.
در شرایطی که حزبالله لبنان به دلیل عملکرد خود تبدیل به یک جریان سیاسی تأثیرگذار در داخلِ این کشور و سطح منطقه غرب آسیا شده و رژیم صهیونیستی نیز آن را به عنوان یکی از دشمنان اصلی خود قلمداد میکند، فشارِ تلآویو بر برلین برای اقدام علیه حزبالله چندان عجیب نیست.
اما در مورد آمریکا حکایت به گونهای دیگر است. حزبالله امروز در کنار ایران اصلیترین دلیل ناکامی سیاستهایِ آمریکا در منطقه غرب آسیا محسوب میشود. شکست در اجرایِ سیاستهای مورد نظر واشنگتن در عراق، پیروزیِ جریان مقاومت در سوریه، مقامت جانانه یمنیها در برابر تجاوزات ائتلاف سعودی و … مواردی هستند که موجب تحریک آمریکا علیه حزبالله شده است.
علاوه بر آن آمریکا حزبالله را به عنوان یکی از بازوهایِ ایران حساب میکند و در تلاش است تا به هر نحو ممکن با کمرنگ کردنِ نقش این گروه در تحولاتِ منطقه، ایران را از این بازوی قدرتمند محروم کند. از همین رو فشار بر کشورهای غربی برای محدود کردنِ فعالیتهای حزبالله بر اساس این منطق صورت گرفته است. بر همین اساس است که آمریکا همانند همیشه در کنار رژیم صهیونیستی قرار گرفته و با وارد کردن فشار بر آلمان، این کشور را وادار به اقدام علیه حزبالله کرده است.
آلمانی که سعی داشت حتی در ظاهر، خود را مستقل از آمریکا نشان دهد با این کار چهره خود را به عنوان یک میانجی در معادلات غرب آسیا از دست داده و از این پس رویکرد جریان مقاومت نیز در برابر برلین به گونه دیگری رقم خواهد خورد.
منبع تحلیل: خبرگزاری مهر
توضیح:
«گزارشات و تحلیلهای راهبردی ارائه شده از منابع معتبر داخلی و خارجی صرفاً برای آشنایی و تنویر افکار نخبگان و مدیران راهبردی کشور با تحلیلهای راهبردی روزآمد بوده و لزوماً منطبق با دیدگاهها و نظرات دانشگاه عالی دفاع ملی نمیباشد.»
نظر شما :