‌‌‌‌‌‌‌کتاب ارزیابی سیاست نظامی آمریکا در منطقه غرب آسیا به قلم ماینک زنکو نگاشته شده و با ترجمه صفت الله قاسمی در دانشکده امنیت ملی دانشگاه و پژوهشگاه عالی دفاع ملی و تحقیقات راهبردی منتشر شد.

‌‌‌‌در تئوری وزارت امور خارجه رهبری توسعه، اجرا و هدایت سیاست خارجی در غرب آسیا را برعهده دارد. با این حال وزارت دفاع از طریق فرماندهی مرکزی بر سیاست خارجی سلطه دارد و اولین نقطه تماس برای مقامات حکومت های منطقه است. فرماندهی مرکزی همچنین هماهنگ کننده عملی تلاش های دولت آمریکا از طریق طرح های عملیات در صحنه است. مقامات فرماندهی مرکزی همه گونه تلاش برای همکاری آمریکا با نهادهای غیر دولتی در منطقه را مبذول می کنند، اما قدرت اصلی فرماندهی مرکزی ناشی از روابط نظامی و دیپلماتیک با منابع و افراد بسیار مهم است و بیش از پیش به قدرتمندترین و مهم ترین بازیگر دولت آمریکا در غرب آسیا بدل شده است.

علیرغم اینکه تنش های سیاسی مهمی در منطقه وجود دارد، حضور نظامی آمریکا در غرب آسیا طی ربع قرن گذشته به طور گسترده در میان افکار عمومی آمریکا پذیرفته شده است. توسعه پایدار روابط ارتش آمریکا مباحث دیپلماتیک بسیاری را به دنبال آورده است.

بحث در مورد استقرار نظامی آمریکا در سراسر جهان درون دو مکتب فکری عمده تلفیق یافته است. اولین این مکاتب آن گونه که دویچ بیان کرده، به بهترین وجه در مجامع آکادمیک نمایندگی می شود مکتب موازنه خارج از محدوده است. این مفهوم راهبردی که مورد حمایت آشکار اندیشمندان رئالیست روابط بین الملل قرار دارد، بر آن است که حضور نیروهای پیش مداخله کننده آمریکایی باعث ایجاد وابستگی به تضمین امنیتی آمریکا می شود، بنابراین حکومت های مناطق از امتیازات نفوذ ذر سیاست گذاری در واشنگتن بهره مند می گردند.

موازنه خارج از محدوده همچنین مدعی است بردن حضور نظامی آمریکا به خارج در غرب آسیا، باعث تلافی علیه آمریکا و منافع آن در منطقه و ماورای آن می گردد. از نظر این اندیشمندان تعدیل عملی استراتژیک مستلزم کاهش اساسی حضور نظامی آمریکا در منطقه و بازگرداندن نیروها و امکانات نظامی به نقاط عمومی جهان است، جایی که آمریکا به واسطه توانمندی های منحصر به فرد تولید قدرت و برتری تکنولوژیک در آن از موقعیت مسلط برخوردار است. ‌