در بین هردو گروه بالا، می توان افرادی را یافت که با ایده پردازی برخلاف اصول اخلاقی و انسانی مسیر کشور یا جوامعی را برای سال ها به انحراف کشانده اند و در مقابل، تفکر و اندیشه را مبتنی بر اصول اخلاقی و انسانی قرار داده و با ارائه ایده ها و نظریات و تبیین شیوه های صحیح، جامعه و دولت مردان را هدایت کرده اند و این شرایط در بین حاکمان نیز به وفور یافت می شود که هرچند ممکن است نظریه ای را تبیین نکرده باشند اما در عمل نظریه جدیدی را پیاده کرده اند.
نویسنده در این کتاب سعی کرده برخی ایده ها، نظریات و مکاتب سیاسی را به صورت خیلی مختصر و موجز معرفی کرده و از طیفی از نظریه پردازان، ایده پردازان و سیاستمداران نام ببرد که طیفی از کشورگشایان، انقلابیون، آزادیخواهان و حتی رهبران دینی را شامل می گردد.
سیاست، به عنوان رابطه میان فرد و جامعه ای که در آن زندگی می کند، به قدمت نوع بشر است. سیاست به کار همه گروه های مردم، سازمان ها یا موسسات می آید. این کتاب به عنوان یک معرفی از سیاست ملت ها ارائه می شود اگرچه برخی ایده های آن هم برای واحدهای کوچک تر و هم بزرگ تر به کار می رود.
توسعه ایده های سیاسی یک فرآیند کاملاً تکاملی بوده است، هر نظریه پردازی به تدریج آن را تکمیل و اصلاح می کند یا به آثار پیشینیان و معاصرین پاسخ می دهد. وزنی که به سوالات مختلف داده شده، براساس وضعیت های زمانی تغییر کرده اند. به دنبالل هرج و مرج های ناشی از جنگ داخلی، نظریه سیاسی تمایل به حفظ نظم پیدا می کند وبعد از سال ها حکمرانی به وسیله یک نخبه، به برجسته کردن مشروعیت دگراندیشی تمایل پیدا می کند.
در حدود سال ۳۷۸ قبل از میلاد، افلاطون کتاب سیاسی بزرگ خود بنام جمهوری را نوشت. این کتاب براساس یک سری از مباحث میان استاد اصلی اش، سقراط و یک گروه مشخصی از آتنی ها، سعی کرده است شانس بد اخیر آتن را توضیح دهد و بررسی کند که چگونه روند انحطاط را تغییر دهد. افلاطون در مورد عدالت نگران بود، آنچه از نظر او افراد را قادر می ساخت تا منظورشان را همان طوری که طبیعت خواسته است، تأمین کنند. افلاطون جامعه را به صورت لایه هایی تقسیم شده می دید که در رأس آن یک طبقه اشراف فلاسفه قرار می گرفت. هر لایه بر الزامات کار ویژه اش متمرکز می شود به طوری که از افراط جلوگیری کند. طبق نظر افلاطون یک گروه نخبه از فلاسفه- دولت مردان نیاز است تا نابینایان-شهروندان عادی- را به زندگی خوبی که آنها حتی نمی توانند تصور آن را هم بکنند، رهنمون گردند که به نوبه خود بازتابی از دولت ایده آل، یک کل ثابت و منظم است.
دولت مرد، کتاب بعدی افلاطون، بر این نظربود که حاکمیت بایستی رهبران را به رعایت اصول درست ملزم سازد. نهایتاً در کتاب حقوق، او در جستجوی تقویت یک شیوه برای تقویت نظامی بود که ضعف اخلاقی فردی را تصدیق کند در حالی که شرایطی را ایجاد کند که حاکم بتواند حکمرانی کند. پاسخ او تحصیل سخت برای شهروندانی است که تحت حکومت یک نظام موروثی از مشاوران قرار دارند که در یک شورای سری شبانه نشسته و لنگر تعادل دولت می شوند. افلاطون هرگز ایمان خود به نیاز به یک گروه کوچک روشنفکران برای رهبری توده ها را از دست نداد اما ایده مشارکت پایدار و در توسعه تفکر سیاسی اروپایی، ایده ای بود مبتنی بر اینکه دولت برای یک منظور اخلاقی به وجود آمده است.
مکتب آزادی فردی بحث می کند که آرمان اصلی حکومت، تنها حفظ آزادی های فردی و نگهداری آن است. این آزادی ها معمولاً به عنوان حق زندگی، آزادی و مایملک خلاصه می شوند. یک بحث این است که تداوم مداخله ضروری دولت، واگرایی لیبرالیسم و لیبرتاریانیسم را موجب می شود.
کتاب ایده ها، ایده پردازان و رهبران بزرگ سیاسی، نوشته ی آنه پر کینز، ترجمه ی محمد احمدی، (پژوهشکده امنیت ملی) و توسط دانشگاه و پژوهشگاه عالی دفاع ملی بچاپ رسید. جهت مطالعه نسخه دیجیتال این کتاب می‌توانید به سایت طاقچه یا کتابراه مراجعه کنید.