کتاب الگوی پیاده سازی مدیریت دانش در بخش های دولتی، نوشته ی نصرالله ابراهیمی، (دانشکده مدیریت راهبردی) و توسط دانشگاه و پژوهشگاه عالی دفاع ملی منتشر شد.

یکی از مسائل و نیازهای سازمان، مشخصاً سازمان های دولتی ارتقای دانش از طریق توید، کسب، ذخیره، انتشار و به کارگیری بهینه آن است. تغییرات سریع مدیریتی و عدم توجه به شایسته سالاری در سطح مدیریت های میانی و ارشد سازمان های دولتی از منظر دیدگاه های حزبی و جناحی نه تنها ارتباطات درون سازمانی کارکنان و مدیران را در تولید، تسهیم و به اشتراک گذاری دانش توسعه نمی دهد، بلکه بخشی از کارکنان و مدیران این سازمان ها بدون اینکه تجارت و دانش ارزشمند خود را به دیگران منتقل نمایند از خدمت خارج شده و دارایی های دانشی را به بیرون از سازمان منتقل می کنند و همچنین در حین خدمت با جابجایی، تنزل مقام و پست سازمانی نیز دانش ضمنی آنان به دانش آشکار تبدیل نمی شود. طراحی الگوی پیاده سازی می تواند نظام مدون و هوشمندی را برای مدیریت دانش در این گونه سازمان ها فراهم نماید.

کتاب حاضر که در ۹ فصل تنظیم شده، حاصل پژوهشی است که در قالب رساله دکتری توسط مولف انجام شده است. این کتاب به دنبال معرفی الگوی پیاده سازی مدیریت دانش در سازمان های دولتی و غیر دولتی با رویکرد بومی است.

مدیرت دانش اگرچه در چند دهه اخیر به عنوان یک علم میان رشته ای مورد توجه دانشمندان و صاحبان موسسات و سازمان های دولتی و غیر دولتی بوده و نقش دانش نیز در توسعه و پیشرفت هر سازمانی در سرلوحه کار، برنامه تحقیق و توسعه شرکت ها و سازمان ها قرار گرفته است. لیکن توجه به دانش در طول تاریخ همیشه مورد ملاحظه بوده است و مهم تر از همه متون و فرهنگ اسلامی سرشار از توصیه های موکد برای به کار گیری و نقش دانش در تعالی جوامع بشری است.

مفهوم مدیریت دانش تعیین کننده ابزاری، برای انجام و پیشرفت کاری است که می تواند شامل اجزای مختلف کار، توزیع، توسعه محصولات و خدمات باشد و توانایی اجرای فعالانه برای توسعه و بهبود مستمر را داشته باشد.

اهمیت این کتاب و کاربرد اصلی عوامل اساسی موفقیت مدیریت دانش، ابعاد، مولفه ها و شاخص های طراحی الگوی پیاده سازی مدیریت دانش در این است که با شناسایی و نظارت بر این عوامل سازمان های دولتی می توانند به پیاده سازی موفقیت آمیز مدیرت دانش اطمینان داشته باشند.

اهمیت دیگر این کتاب ایجاد سازمان دهی، به کارگیری و انتقال دانش برای تسهیل درک شرایط و تصمیم گیری در بخش دولتی است. سازمان های موفق در مدیریت دانش، دانش را یک سرمایه سازمانی دانسته و ارزش ها و قوانین سازمانی را جهت پشتیبانی از تولید و اشتراک دانش توسعه می دهند.