گفتمان راهبردی ایران در سرمایه گذاری خارجی
کتاب گفتمان راهبردی ایران در سرمایه گذاری خارجی، نوشته ی فرشاد حکمی زاده، (دانشکده مدیریت راهبردی) و توسط دانشگاه و پژوهشگاه عالی دفاع ملی منتشر شد.
این کتاب براساس نتایج پژوهشی در حوزه تدوین و مدل سازی مولفه ها و شاخص های راهبردی سرمایه گذاری خارجی براساس گفتمان امام و رهبری، قانون اساسی، سند چشم انداز ۱۴۰۴ نظام جمهوری اسلامی ایران و سیاست های کلی ابلاغی نگاشته شده است. هدف اصلی در نگارش این کتاب استخراج و ارائه مدل مطلوب سرمایه گذاری خارجی در ۹ محور راهبردی دکترین، هدف گذاری، سیاست گذاری، برنامه ریزی، هدایت، سازمان دهی، هماهنگی، پیاده سازی و نظارت شامل مولفه ها، زیر مولفه ها و شاخص های سرمایه گذاری خارجی می باشد که با تکیه بر گفتمان ولایت فقیه، قانون اساسی، سند چشم انداز و سیاست های کلی ارائه می گردد.
شاید بتوان گفت آن چیزی که در سرمایه گذاری خارجی برای کشور از بالاترین درجه اهمیت برخوردار است نه جذب منابع مالی بلکه جذب فناوری و توسعه بازارهای صادراتی است. سرمایه گذاری خارجی می تواند علاوه بر فعال کردن ظرفیت های اقتصادی یک کشور، باعث ورود فناوری و توسعه بازارهای صادراتی شود و در صورت هدایت سرمایه گذاران خارجی به بخش های تولیدی دارای فناوری پیشرفته و مفید، نظیر صنایع پیشرفته و روز آمد، اجرای کشاورزی مدرن و تولید انرژی های نو، اثرات چشمگیری در رشد و پیشرفت کشور خواهد داشت. علاوه بر منافع مذکور حضور سرمایه گذاران خارجی در یک کشور می تواند باعث افزایش امنیت آن کشور شود، زیرا کشورها و افراد صاحب سرمایه، به موازات حفظ سرمایه و منافع خود، از امنیت کشور سرمایه پذیر – همانند امنیت خود دفاع می کنند.
جمهوری اسلامی ایران نیز علیرغم داشتن ذخایر ارزی مناسب، می تواند در چارچوب اصول و مبانی برگرفته از گفتمان ولایت فقیه و قانون اساسی از مزایای متنوع سرمایه گذاری خارجی بهره گیری نماید. بنابراین سرمایه گذاری خارجی باید به نحوی مدیریت شود که به طور دقیق و محتاطانه از یک سو حلقه های مفقوده تولید، اشتغال و صادرات که موضوع اصلی اقتصاد کشور است را پر کند و از سوی دیگر امکان نفوذ و سلطه بیگانگان، حتی بر بخشی از اقتصاد را در این فرایند سلب نماید.
امروزه استفاده از منابع سرمایه ای خارجی به عموان یکی از سیاست های اصلی در بین کشورهای مختلف جهان، بخش مهمی از مبادلات اقتصادی کشورها را تشکیل می دهد و بسیاری از کشورها، به واسطه مزایای فراوان و نیز عدم تکاپوی منابع داخلی، تلاش زیادی را برای جذب انواع سرمایه های خارجی انجام می دهند.
سرمایه گذاری مستقیم خارجی عبارت است از سرمایه ای که متضمن مناسبات دراز مدت و منعکس کننده کنترل و نفع مستمر شخصیت حقیقی یا حقوقی مقیم یک کشور در شرکتی خارج از موطن سرمایه گذار باشد. در این نوع سرمایه گذاری، سرمایه گذار سهام واحد تولیدی را خریداری می کند ودر مالکیت آن سهیم می شود و می تواند به مدت نامحدود مالک سهام خود باشد. همچنین، به سرمایه گذار اجازه فروش کالا وخدمات تولیدی در داخل و خارج داده می شود.
در تحقیقی که براساس تجزیه و تحلیل های تئوریک و تجربی آثار سرمایه گذاری خارجی بر رشد اقتصادی با تأکید بر دو نوع سرمایه گذاری خارجی یعنی سرمایه گذاری مستقیم خارجی و سرمایه گذاری پر تفوی خارجی انجام شده است، مهم ترین نتایج حاصل دلالت بر آن دارد که اثر ورود سرمایه بر رشد اقتصادی در طول زمان در حال تقویت است و از بین جریا نات مختلف سرمایه گذاری خارجی، سرمایه گذاری مستقیم خارجی نقش اثر گذار ترین متغیر را بر رشد اقتصادی کشور ها در صحنه اقتصادی بازی می کند و به لحاظ اهمیت، ماهیت و انگیزه های ایجاد کننده آن، از افق روشن تر و باثبات تری جهت استفاده در برنامه ریزی های اقتصادی که هدف رشد را مد نظر دارند، برخوردار است.
با توجه به تعریف وسیع فناوری که نه تنها شامل مراحل و فرآیندهای علمی تولید بلکه شامل مهارت های سازمانی، مدیریتی و بازاریابی می شود، سرمایه گذاری مستقیم خارجی کانال مهمی برای انتقال فناوری است. جریان ورودی سرمایه گذاری خارجی می تواند اثرات مثبتی بر نوآوری کشور میزبان داشته باشد.
با توجه به شکاف عمیق فناوری میان کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، سرمایه گذاری خارجی یکی از راه های انتقال فناوری های نو به کشورهای در حال توسعه است. ورود سرمایه گذاری مستقیم خارجی در کشورهای در حال توسعه خود سر ریزهایی دارد که باعث گسترش نوآوری در این کشورها می گردد.
کتاب گفتمان راهبردی ایران در سرمایه گذاری خارجی، نوشته ی فرشاد حکمی زاده، (دانشکده مدیریت راهبردی) و توسط دانشگاه و پژوهشگاه عالی دفاع ملی بچاپ رسید. جهت مطالعه نسخه دیجیتال این کتاب می‌توانید به سایت طاقچه یا کتابراه مراجعه کنید.
سروش