مدل های نظریه با تمرکزی که بر روی رفتار استراتژیک دارند برای پیش بینی مسائل تجاری و امنیت ملی که از من پرسیده شده، بهترین هستند. من که این حرف را می زنم کسی هستم که مطالعات آماری بسیاری در رابطه با سوالات مربوط به جنگ و صلح، هویت سازی ملی و بسیاری مسائل دیگر انجام داده ام و مطالعات تاریخی و معاصر نیز داشته ام. هر روشی برای هر مسئله ای مناسب نیست اما برای پیش بینی آینده به شیوه ی من، نظریه بازی بهترین راه برای جلو رفتن است و من سعی خواهم کرد نه تنها با تأکید برسابقه ی روشم شما را مجاب کنم بلکه شهامت شرمنده شدن در صورت درباره ی رخدادهای بزرگ آتی را دارم.
پیش بینی از طریق نظریه بازی ها نیازمند این است که یاد بگیرد همانگونه که درباره مسائل خودتان فکر می کنید، درباره ی مسائل دیگران به صورت استراتژیک فکر کنید و این یعنی در شیوه ای که دیگران درباره ی همان مسائل فکر می کنند با آنها همدل شوید.
در واقع، نه تنها می توانیم یادبگیریم که رخدادهایی محتمل الوقوع را زودتر ببینیم بلکه می توانیم یادبگیریم آینده را در جهت ایجاد نتایج بهتر و شادتر مهندسی کنیم و این بسیار مفیدتر از پیش بینی محض و اهداف پیش بین های زمان گذشته و حال است. متأسفانه، رهبران دولتی، تجاری و مدنی ما به ندرت از این امکان بهره برداری می کنند. آنها در عوض به تفکرات واهی تکیه می کنند و به جای جستجوی کمک از علوم روز، حکمت را طلب می کنند. آنها به جای ابزارهای تحلیلی، روی ابتکارات و مهارت های فردی موجود حساب می کنند.
نظریه بازی ها برچسبی پرزرق و برق یک ایده ی کاملاً ساده است: افراد کاری را می کنند که می پندارند بیشترین نفع را برای آنها دارد. یعنی افراد هنگامی که تصمیم به انجام یک کار یا کار دیگری می گیرند، به واکنش احتمالی دیگران به انتخابشان توجه می کنند. این دیگران شامل آن هایی است که می پنداریم حامی و یا مخالف ما در آینده باشند. توجه به چگونگی برخورد و تضاد منافع افراد اساس ارزیابی نتایج بالقوه ی تصمیم گیری است. برای درک اقدام احتمالی افراد نیازمند این هستیم که اولاً فکر و پندار آنها نسبت به وضعیت موجود و اینکه چه چیزی از این وضعیت می خواهند را تخمین بزنیم. با تخمین محتاطانه ی خواسته ها و باورهای افراد، می توانید از عمل آتی هر فرد پیش بینی قابل اتکایی داشته باشید. اگر بتوانید آنچه رخ خواهد داد را پیش بینی کنید، می توانید پیش بینی کنید در صورت تغییر پندار دیگران درباره یک موقعیت، چه اتفاقی خواهد افتاد.
برای یک پیشگوی موفق بودن مهم است که به طرز فکر دیگران درباره ی مشکلاتشان، فکرکنید. به همان اندازه مهم است که فکر کنید دیگران چطور درباره طرز فکر شما درباره مشکلات خودتان و آنها، فکر می کنند. راستی، جمله خسته کننده قبلی را می توان تا بی نهایت ادامه داد تا اطلاعات تراوش شده به هنگام تفکر استراتژیک را منعکس کرد.
نگاه سرد و سنگدلانه و خود خواهانه به انسان، در عمق تفکر نظریه بازی جای گرفته است. شاید مجالی برای در نظرگرفتن افراد خوب وجود داشته باشد اما زیاد نیست. بیشتر اوقات، نام نیک افراد خوب پاینده می ماند. درست است برخی افراد خود را برای نجات جان همرزمانشان روی نارنجک دستی می اندازند، ولی وقتی این کار را می کنند دیگر به طرز جانسوزی از این دنیا رفته اند. این افراد خارج از بازی زندگی هستند. ما آنها را به یاد داریم و به آنها افتخار می کنیم و از آنها تمجید می کنیم اما با آنها رقابت نمی کنیم چون آنها اینجا نیستند که با ما رقابت کنند. چنین طینت های خوبی نیازی به گرفتن زمان زیادی از ما ندارند یا اگر زمان زیادی از ما بگیرند ما نظریه بازی را به کار می گیریم تا نگاهی بدبینانه به آنها داشته باشیم و نگاه کنیم ببینیم انتحار چه نفعی برای آنها داشته است.
کتاب بازی پیش گو، نوشته بروس دی مسکویتا، با ترجمه ابوالفضل محمدی، (دفترآینده پژوهی) و توسط دانشگاه و پژوهشگاه عالی دفاع ملی بچاپ رسید. جهت مطالعه نسخه دیجیتال این کتاب می‌توانید به سایت طاقچه یا کتابراه مراجعه کنید.