قدرت گرفتن طالبان ناشی از عملکرد و اشتباهات راهبردی ناتو و آمریکا می‌باشد و آمریکا با مشروعیت‌بخشی سیاسی به طالبان، شرایط داخلیِ افغانستان را پیچیده‌تر و ثبات و امنیت منطقه را به خطر انداخته است
هر نوع بی‌ثباتی و ناامنی در افغانستان به راحتی می‌تواند به کشورهای آسیای مرکزی تسری یابد و چالش‌های امنیتی متعددی را برای آن‌ها ایجاد کند؛ این نگرانی وجود دارد که قدرت‌گیری یک نیروی تندرو در افغانستان و یا هرگونه تحریک و تحرک خارجی، ناراضیان اجتماعی در تاجیکستان را به خود جذب کند و این کشور را به سمت چالش‌های جدی سوق دهد
به نظر می‌رسد دلیل اصلی این تصمیم (خروج آمریکا از افغانستان)، طولانی شدن مدت زمان حضور آمریکا در افغانستان است؛ چراکه نزدیک به دو دهه از حضور آمریکا زمان می‌گذرد و در عین حال دولت‌های مختلف آمریکا در این سال‌ها نتوانستند شعارهایی را که داده بودند، محقق سازند
نحوۀ خروج آمریکا از افغانستان کاملاً اشتباه بود و این عملکرد، دولت افغانستان را به طور ناگهانی در بحران بزرگی قرار داده که حتی ممکن است تا مرز فروپاشی هم پیش برود
طالبان تلاش می‌کند با تشدید خشونت‌ها در روند گفت‌وگوهای صلح بین‌الافغانی بیشترین امتیازات را از دو جناح اصلی دولت دریافت کند و خود را به عنوان مدعی و برخوردار از بیشترین سهم در هر شکلی از ساختار سیاسی آیندۀ این کشور نشان دهد
نشست استانبول در واقع مکمل اجلاس مسکو است و به نظر می‌رسد پشت پرده بین آمریکایی‌ها و روس‌ها توافقی بر سر آینده افغانستان و ساختار آینده قدرت در آن شده باشد که البته بسیار بعید است بدون جلب موافقت قبلی همسایگان و ملحوظ داشتن نقطه نظرات آن‌ها نتیجه مطلوبی حاصل گردد.
همکاری‌های منطقه‌ای با مشارکت کشورهای یک حوزه، با اهدافی چون اقتصادی، سیاسی، نظامی - امنیتی، فرهنگی، علمی و ... رسیدن به وضعیت مطلوب و کاهش پیامدهای نامطلوب ایجاد می‌شود. موارد متعددی از تجربه‌های موفق در مناطق مختلف جهان وجود دارد که توانسته است در افزایش کارایی و کاهش چالش بین کشورهای منطقه تأثیرگذار باشد.
با وجود تلاش‌های تیم سیاست خارجی ترامپ در افغانستان برای نادیده گرفتن نقش ایران در روند صلح، حضور عبدالله عبدالله در تهران نشان داد که پیشبرد روند صلح بدون همکاری جمهوری اسلامی ایران امکان‌پذیر نیست
خلیل‌زاد به اروپا اجازه نداد که در مذاکرات نقش اصلی را بازی کند و نقش اروپا را در روند سیاسی کم رنگ کرد. از این رو نگرانی‌هایی که اروپایی‌ها دربارۀ افغانستان داشتند، در توافق میان طالبان و ایالات متحده لحاظ نشد. اروپا به موضوع افغانستان و ایران به عنوان اهرمی برایِ مقابله با یکجانبه‌گرایی آمریکا در صحنۀ بین‌الملل نگاه می‌کند.
چینی‌ها برای بهبود روابط با افغانستان بسیار جدی هستند و سیاست‌های مشخصی نیز دارند، اما تا زمانی که آمریکایی‌ها در افغانستان حضور دارند به نظر می‌رسد که پکن محتاطانه حرکت خواهد کرد
